برچسب: NRF2

محققان UCLA دریافتند پروتئینی که نقش مهمی در برخی از داروهای آنتی‌اکسیدانی دارد، ممکن است به دلیل مکانیسم‌های اضافی، موجب بروز آترواسکلروز و یا مسدود شدن عروق شوند. این یافته ممکن است سرنخ‌هایی درباره این‌که چرا برخی از درمان‌های آنتی‌اکسیدانی نتایج مثبت نداشته‌اند، مفید باشد.

پروتئین  Nrf2، به عنوان مهم‌ترین هدف درمان دارویی برای بیماری‌هایی مانند سرطان به شمار می‌رود، زیرا می‌تواند با پیوستن به توالی‌های خاص DNA، منجر به بیان ژن‌های آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی متعدد شده و فعالیت آنزیم‌های درگیر در بروز سرطان را کاهش یا مهار کند. محققان معتقدند که Nrf2 با توانایی بالا ممکن است در جهت تقویت آنتی‌اکسیدان‌ها، مبارزه با آسیب سلولی و بافت یا اکسیداسیون، مفید باشد که منجر به آترواسکلروز می‌شود.

با این حال، دانشمندان UCLA دریافتند در حالی که Nrf2 خواص آنتی‌اکسیدانی را در یک مدل حیوانی افزایش داد، هم‌چنین با افزایش سطح کلسترول کل و میزان کلسترول در کبد، باعث افزایش آترواسکلروز می‌شود. به گفته محققان، این اولین مطالعه است که اثرات اضافی را بر متابولیسم کلسترول همراه با تشکیل پلاك در شریان‌ها نشان می‌دهد. در واقع عوامل بروز آترواسکلروز بیشتر از مزایای آنتی‌اکسیدانی است. توسعه درمان‌های آنتی‌اکسیدانی جدید بسیار مهم است و این تحقیق در درمان‌های مبتنی بر این پروتئین تاثیر می‌گذارد.

برای مطالعه بیشتر جداسازی و شناسایی عملکرد Nrf2 ، بررسی متابولیسم و نقش آن در موش‌هایی که بدون پروتئین به طور خاص تولید می‌شوند انجام می‌گیرد. محققان دریافتند که موش‌های نر بدون Nrf2 سطوح آنتی‌اکسیدان‌ها را کاهش داده‌اند، اما در مقایسه با حیوانات عادی، 53٪ کاهش در پلاک‌های آترواسکلروز در آئورت مشاهده شد. موش‌هایی که تنها نیمی از بیان ژن برای Nrf2 را نشان می‌دادند، همان میزان تشکیل پلاک را داشتند.

سپس محققان تلاش کردند تا درک درستی از تاثیر پروتئین Nrf2 بر عوامل دیگر به دست بیاورند. دانشمندان متوجه شدند که موش‌های بدون Nrf2 سطح کلسترول تام خون پایین‌تر و کلسترول کبدی کمتری دارند. کمبود پروتئین نیز منجر به کاهش بیان ژن‌های درگیر در تولید و ذخیره چربی و تنظیم گلوکز در کبد می‌شود که بخشی از روند تولید کلسترول است.

یافته‌های این تحقیق به اثرات جدید و مهم پروتئین Nrf2 در تنظیم تولید کلسترول و هم‌چنین مسیرهای آنتی‌اکسیدانی اشاره دارد. ممکن است اثرات کلسترول در هنگام ایجاد درمان‌های آنتی‌اکسیدانی با استفاده از این پروتئین مورد توجه قرار گیرد هم‌چنین مقدار یا سطح بیان این ژن برای تعادل دو اثر مهم است.

علاوه بر این، محققان دریافتند که بیشتر اثرات Nrf2 در موش‌های نر بسیار شایع است. برای بررسی این‌که آیا این اختلالات جنسی مدل حیوانات، مشابه انسان است یا خیر، مطالعات بیشتری لازم است و هم‌چنین تحقیقات بیشتری در پاسخ به این سوال که آیا سایر عوامل محیطی، متابولیکی و ژنتیکی در تأثیر Nrf2  بر کلسترول و آنتی‌اکسیدان‌ها نقش دارند، نیاز است.

منابع:

Seifried, H.E., Anderson, D.E., Fisher, E.I. and Milner, J.A., 2007. A review of the interaction among dietary antioxidants and reactive oxygen species. The Journal of nutritional biochemistry, 18(9), pp.567-579.

Tabas, I., 2010. The role of endoplasmic reticulum stress in the progression of atherosclerosis. Circulation research, 107(7), pp.839-850.

Matés, J.M. and Sánchez-Jiménez, F.M., 2000. Role of reactive oxygen species in apoptosis: implications for cancer therapy. The international journal of biochemistry & cell biology, 32(2), pp.157-170.

مواد آنتی‌اکسیدانی که در مکمل‌ها وجود دارد، مبارزان بزرگ سرطانی هستند و به طور کلی مصرف بیشتر آن‌ها منجر به محافظت بهتر می‌شود. اما نکات جدیدی وجود دارد که نشان می‌دهد این معیار غذای سلامتی کاملا دقیق نیست و به گفته ی مجله Science، در برخی موارد ممکن است حتی به رشد سرطان کمک کند.
تحقیقات جدید در حال حاضر به سوخت و ساز رو به رشد برخی از مواد پرداخته است. محققان معتقدند که داروهای متداول دیابت که حاوی خواص آنتی‌اکسیدانی هستند، هم‌چنین می‌تواند متاستاز را افزایش دهد. در حال حاضر این‌که آیا این مساله واقعا در مورد انسان‌ها نیز اعمال می‌شود یا خیر ناشناخته است اما در صورت اثبات به این معناست که این داروها دارای مضرات بیش‌تر نسبت به منافع می‌باشند.
سال‌ها و سال‌ها دانشمندان بیان کرده‌اند که گونه‌های فعال اکسیژن (که به صورت رادیکال آزاد شناخته می‌شوند) توانایی آسیب جدی به سلول‌ها دارند و حتی می‌توانند برخی از سرطان‌ها را منجر شوند و آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند این اثرات را خنثی کنند. هم‌چنین، تست ژنتیک اخیر نشان داده است که آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند از سرطان نیز جلوگیری و آن را درمان کنند.
اما چندین مطالعه اخیر نشان می‌دهد که ممکن است برخی از نتایج منفی مرتبط با آنتی‌اکسیدان‌ها نیز وجود داشته باشد. به عنوان مثال، به گفته محققان اگر سرطان در بدن در حال حاضر وجود داشته باشد، آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند فرایند را افزایش دهند که این سلول‌ها رشد و گسترش یابند.
اگرچه رادیکال‌های آزاد می‌توانند به سلول‌های سالم آسیب برساند، آن‌ها هم‌چنین می‌توانند برای سلول‌هایی که قبلا سرطانی شده‌اند، سمی باشند. با وجود این‌که آنتی‌اکسیدان‌ها رادیکال‌های آزاد را مهار می‌کنند، با این حال ممکن است به جای آن‌که به آن‌ها آسیب برسانند، برای سلول‌های سرطانی سودمند باشند.

محققان برروی یک پروتئین به نام NRF2 تمرکز کردند که یک پاسخ دفاعی سلولی است و به محافظت از سلول‌ها از آسیب‌های اکسیداتیو ناشی از سموم محیط زیست یا سرطان زا کمک می‌کند. اگرچه NRF2 دارای مزایای بسیاری است، از دست دادن تنظیم NRF2 به سلول‌های سرطانی خاص مانند برخی از سرطان‌های ریه منجر می‌شود و ممکن است به آن‌ها در گسترش در بدن کمک کنند و همان‌طور برخی از داروهای دیابت همچنین NRF2 را به عنوان یک اثر جانبی فعال می‌کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 2 در حال حاضر در معرض خطر ابتلا به سرطان هستند و بیماران مبتلا به دیابت مبتلا به سرطان نباید داروهایی را که NRF2 را فعال می‌کنند، مصرف کنند. آن‌چه در اینجا جالب است این است که رادیکال‌های آزاد به طور کلی می‌توانند باعث اختلال در عملکرد در سلول‌هایی که انسولین تولید می‌کنند شوند، هم‌چنین به عوارض عروقی منجر می‌شود. به همین ترتیب، درمان آنتی‌اکسیدانی مورد نیاز است، به ویژه با توجه به نتایج حاصل از تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که چنین درمانی موثر در برابر سرطان است.

منابع:

Sterrett, J.J., Bragg, S. and Weart, C.W., 2016. Type 2 Diabetes Medication Review. The American journal of the medical sciences, 351(4), pp.342-355.

Hassan, M., 2017. A Study on Drug’s Side Effects due to Using GIT Drugs Without Prescription in Lower Class People in Bangladesh .Doctoral dissertation,   East West University.

Davis, J.W., 2016. Personalized Versus Generic Patient Handouts: Tools to Improve Patient Knowledge on Treatment Options and Perioperative Care. In Robot-Assisted Radical Prostatectomy (pp. 289-308). Springer International Publishing.