نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

آنتی‌اکسیدان‌ها و بیماری سل

محققان در بررسی نقش آنتی‌اکسیدان‌ها و اسید آلفالیپوئیک به این نتیجه رسیدند که این مواد می‌توانند در پیش‌گیری یا درمان بیماری سل نقش داشته باشند.

سل، توسط باکتری rickettsia ایجاد شده، که توسط انگل‌های کنه انتقال می‌یابد. معمولا افراد بزرگسال و کودکان سالم که از طریق کنه‌های چوب یا کنه‌های سگ گزیده شده‌اند، تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند. بیماری در صورت عدم درمان، می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد، و تشخیص این بیماری برای پزشکان کمی دشوار است زیرا اولین علائم این بیماری شبیه بیماری‌های ویروسی رایج است. محدویت تماس با کنه‌ها بهترین راه برای جلوگیری از بیماری است که در اکثر موارد پزشکان می‌توانند آن را با آنتی‌بیوتیک درمان کنند. تیفوس یکی دیگر از بیماری‌های rickettsia  است که توسط شپش‌ها یا کک‌ها گسترش می‌یابد. اگر چه این بیماری کمتر شایع است، تیفوس در زندان‌های شلوغ و در دیگر محیط‌های دارای بهداشت ضعیف دیده می‌شود.

دکتر Howard Taylor ، که در نهایت در اثر تیفوس جان خود را از دست داد، در اواخر دهه 1800 ریکتسیا را شناسایی کرد. هم‌چنین گروه تحقیقاتی Sahni ابتدا باکتری‌های rickettsia را به عنوان یک مدل برای مطالعه تغییرات بیولوژیکی که در پوشش رگ های خونی (اندوتلیوم) رخ می‌دهد و به عنوان باکتری‌هایی که از طریق جریان خون منتقل می‌شوند، شناسایی کردند. در ابتدا آن‌ها به دنبال تغییرات سلولی در پاسخ به عفونت بودند و کشف کردند که سلول‌ها تحت استرس اکسیداتیو قرار می‌گیرند و رادیکال‌های آزاد مضر را تولید می‌کنند که در نتیجه باعث التهاب و سایر عوارض می‌شوند.

محققان بر این باور بودند که پس از بررسی آسیب به سلول‌های آلوده توسط میکروسکوپ الکترونی و هم‌چنین از طریق شواهد بیوشیمیایی اثبات استرس اکسیداتیو (OS) و شناخت سطح آسیب در سلول‌ها، بافت‌ها و اندام‌ها، آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند به عنوان درمان‌های مفید مورد استفاده قرار گیرند. آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند به طور کلی رادیکال‌های آزاد را خنثی کنند و آسیب اکسیداتیو را کاهش دهند. آزمایش های قبلی که دانشمندان سلول‌ها را با باکتری‌های rickettsia آلوده کردند و سپس سلول‌ها با آلفالیپوئیک اسید، یک آنتی‌اکسیدان قوی درمان شدند ، نشان داد که سلول‌های آلوده به کمک آنتی‌اکسیدان‌ها در برابر این باکتری مقابله می‌کند.

آنزیم‌ها ممکن است آنتی‌اکسیدان‌ها را افزایش دهند تا کارآمدتر عمل کنند. دانشمندان در حال مطالعه پروسه‌ای هستند که وقتی سلول‌های آلوده بیان سیکلواکسیژناز (Cox-2) و پروستاگلاندین‌ها را شروع می‌کنند، منجر به التهاب می‌شود. این فرایند بیولوژیکی باعث ایجاد تورم شدید در اندام شده که توسط باکتری rickettsia مورد حمله قرار گرفته است و در نتیجه تنظیم واکنش Cox-2 با مهارکننده های Cox-2 مانند ایبوپروفن می‌تواند به کنترل بیماری کمک کند.

 

منابع:

Benelli, G., Pavela, R., Canale, A. and Mehlhorn, H., 2016. Tick repellents and acaricides of botanical origin: a green roadmap to control tick-borne diseases?. Parasitology research, 115(7), pp.2545-2560.

Łuczaj, W., Moniuszko, A., Jarocka-Karpowicz, I., Pancewicz, S., Andrisic, L., Zarkovic, N. and Skrzydlewska, E., 2016. Tick-borne encephalitis–lipid peroxidation and its consequences. Scandinavian journal of clinical and laboratory investigation, 76(1), pp.1-9.

Ramamoorthi, N., Narasimhan, S., Pal, U., Bao, F., Yang, X.F., Fish, D., Anguita, J., Norgard, M.V., Kantor, F.S., Anderson, J.F. and Koski, R.A., 2005. The Lyme disease agent exploits a tick protein to infect the mammalian host. Nature, 436(7050), pp.573-577.

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

اسکن MRI زوال مغز را در اسکیزوفرنی نشان می‌دهد

طبق مطالعه ارائه شده در دانشگاه آمریکایی نوروفارماسایکولوژی عدم تعادل شیمیایی مخرب در مغز می‌تواند منجر به اسکیزوفرنی شود. متخصصان مغز و اعصاب با استفاده از روش نوین اندازه‌گیری MRI سطح بالایی از استرس اکسیداتیو را در بیماران اسکیزوفرنی در مقایسه با افراد سالم و بیماران اختلال دو قطبی گزارش کردند.

 طبق گفته‌ی محققان روانپزشکی در کالج پزشکی هاروارد تقاضای انرژی شدید در سلول‌های مغزی منجر به تجمع انواع اکسیژن واکنش پذیر از جمله رادیکال‌های آزاد و هیدروژن پراکسید می‌شود. در اسکیزوفرنی اکسیداسیون بیش از حد- که شامل همان نوع واکنش‌هایی است که باعث می شود فلز به زنگ آهن تبدیل شود- تصور بر این است که به طور گسترده باعث التهاب و آسیب سلولی می شود. با این حال اندازه‌گیری این پروسه در سلول‌های زنده مغز انسان به صورت یک چالش باقی مانده است.

دکتر دو[1] و همکارانش در بیمارستان مک کین با تکنیک طیف سنجی رزونانس مغناطیسی استرس اکسیداتیو را اندازه‌گیری کردند. این روش از اسکنر‌های مغز برای اندازه‌گیری غیر تهاجمی غلظت دو مولکول NAD+ و NADH استفاده می کند و یک بازخوانی از چگونگی مصونیت مغز در برابر شمار زیاد اکسیدانت‌ها ارئه می دهد. دو مشاهده کرد که از بین 21 بیمار مزمن اسکیزوفرنی 53٪ افزایش سطح NADH را در مقایسه با هم سن و سالان خود نشان می دهند. سطح مشابهی از NADH در افرادی که به تازگی بیماری آن‌ها شناسایی شده است مشاهده گردید که بیانگر عدم تعادل اکسیداسیون در مراحل اولیه‌ی بیماریست.

بیشترین افزایش متوسط NADH در افراد مبتلا به اختلال دو قطبی مشاهده گردید که همپوشانی ژنتیکی و بالینی با بیماران اسکیزوفرنی نشان می‌دهند. علاوه بر ارئه‌ی بینش جدید در بیولوژی اسکیزوفرنی این یافته‌ها روش بالقوه‌ای برای آزمایش اثر بخشی مداخلات جدید فراهم کرده‌اند. دو می‌گوید: ما امیدواریم این فعالیت‌ها منجر به یافت استراتژی جدید برای محافظت از مغز در برابر استرس اکسیداتیو و بهبود عملکرد مغز در اسکیزوفرنی شوند.

[1] Dr. Fei Du

منبع:

https://goo.gl/Pfmzgt

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

۹ تجربه بد از کار کردن در یک آزمایشگاه

فارغ از هر محتوای داخلی، عنوانی که از یک شماره و یک صفت استفاده کرده باشه آدمو جذب می‌کنه. ممکنه هیچ تمایلی به دونستن مطالب در مورد چیزبرگر نداشته باشم اما یه مطلب بنویس و عنوان “۸ چیزی که در مورد چیزبرگر نمی‌دانید” روش بذار، اونموقع احساس می‌کنم که باید بخونمش. گذشته از تمام این‌ها کار کردن تو آزمایشگاه خیلی سخته و تقریبا تمام کسانی که در یک آزمایشگاه کار می‌کنن زندگی اجتماعی مناسبی ندارند.

ممکنه شما یک انسان معمولی و غیر دانشمند باشین. ولی اگه فردی هستین که در آزمایشگاه به کار پژوهشی مشغوله، این موارد رو حتما دنبال کنین:

۹- دوستان غیر دانشمند شما، نمی‌فهمن دارین چیکار می‌کنین.

حتی وقتی خارج از محیط کاری افراد در مورد کارشون صحبت می‌کنن می‌تونن تو جملات کوچک دستاوردهاشون رو خلاصه کنن. مثلا می‌گن من یه ماکت ساختم یا یه مشتری امروز راضی از دفتر ما اومد بیرون. شما چی می‌خواین بگین؟ “من امروز درمان … همم نه درمان که نمی‌شه گفت من کشف کردم که… نه،نه کشف خیلی کلمه بزرگیه بهتره بگیم تست کردم. می‌دونی تست‌ها داره جلو می‌ره و سوال‌های جدیدی رو برامون آشکار می‌کنه. پس…. چیه بابا نگا می‌کنین؟!” البته زیاد سخت نگیرین. اوضاع دوستان محصل رشته انسانی بدتر از شماست.

۸- دانشمندی که در حال حاضر موفقه، حاصل کار همه‌رو برمی‌داره.

اگه شما چیزیو کشف کنین، استادتون امتیازشو می‌بره. اگه مقاله‌ای بنویسین بیشترین امتیاز برای استادتونه. اگه طرح پژوهشی به تصویب برسونین، گرنتش به استادتون می‌رسه. خوب اگه شما خوش شانس باشین می‌تونین مقالات بیشتری بنویسین و پروپوزال‌های بیشتری به تصویب برسونین و CV استادتون رو بیشتر کنین.

۷- وسایل آزمایشگاهی خیلی گرون و شکننده‌ن.

اوه! شما بهتره یا این وسیله شکسته رو جایگزین کنی یا بری یه جای دیگه تحصیل کنی.

۶- بعضی مواقع آزمایش به دلایلی شکست می‌خوره، بعضی موارد بدون هیچ دلیلی

هرکسی که تو آزمایشگاه کار کرده می‌دونه چیزهایی که ماه‌ها و یا حتی سال‌ها خوب کار می‌کردند یهو از کار میوفتن (به عبارتی آزمایشگاه مثل اینترنت اکسپلورر می‌مونه). این تغییرات ناگهانی تصویر شما از کلیت پروژه رو تغییر می‌ده و بعضی مواقع حتی به این فکر میوفتین که طراحی آزمایش اشتباه بوده. ممکنه سال‌ها وقتتونو با فرضیه اینکه “دفعه پیش وقتی نمونه رو Load می‌کردم بینی بالا کشیدم و دستگاه به طرز خوبی کار کرد پس از این به بعد وقتی با این دستگاه کار کردم بیشتر بینی بالا می‌کشم” تلف کنین.

۵- برنامه شما به چیزهای زیاد و بی‌خود وابسته‌س

رده‌های سلولی لعنتی، لازم که بصورت دوره‌ای و سوای برنامه‌های شخصی‌تون بهشون سر بزنین و محیط عوض کنین. اگه شما تو آزمایشگاه کار نمیکردین می‌تونستین زندگی اجتماعی بهتری داشته باشین و بله این کار آزمایشگاهیه، شوخی که نیس!

۴- چیزی که همه‌روزه از اخبار علمی می‌شنویم این انتظارو میاره که هر هفته شق‌القمر داشته باشیم

تا حالا یه دستاورد خیلی بزرگ تو آزمایشگاه داشتین؟ منم نداشتم. مطمئنا آزمایش‌های موفقی داشتین و معناش اینه که گروه‌های کنترل درست کار کردن و کسی آسیبی ندیده. اما اینکه یه دستاورد بزرگ در حد اورِکا که فرار کنین بیرون و بگین که به یه چیز بزرگ رسیدین خوب حداقل تا الان اتفاق نیافتاده. مگه اینکه برنامه‌ریزی دقیق سماور آشپزخونه که بعد از سال‌ها کار کردن همچنان بعد از مدت معین آب رو می‌جوشونه. شاید باید اینم مقاله کرد!

۳- کار آزمایشگاهی خطرناکه

مردم می‌گن کارشون اذیتشون می‌کنه ولی شما بصورت واقعی دارین با موادی کار می‌کنین که بصورت جدی می‌تونه زندگیتون رو به‌خطر بندازه. موادی مثل مواد شیمیایی، مواد عفونی، دستگاه‌های با ولتاژ بالا و البته یه استاد خشمگین.

۲- باید مثل یه دانشمند لباس بپوشین

یه دوست داشتم که عروسک می‌پوشید و برای برند‌های مختلف تبلیغات می‌کرد. اون موقع فکر می‌کردم که بدتر از این نمی‌تونه باشه. اما بعضی از یونیفورم‌های دانشمندی حس بدتری داره. باید کاورهای کفش استفاده کنین که شباهت زیادی به این داره که انگار کلاه سر کفشاتون گذاشتین. عینک‌های محافظ که پشتش بخار می‌کنه و بیشتر فکر میکنین تو جنگل‌های بارانی استوا دارین کار می‌کنین. و داستان روپوش‌های آزمایشگاه که معمولا بزرگتر از اندازه هستن و خیلی عجیب جلوه می‌کنن.

۱- احساس می‌کنین زمان داره به‌سمت مرگ می‌خزه

شاید نظرتون این باشه که خیلی احساسی و با غلو صحبت می‌کنیم. اگه اینطوره شما احتمالا یه دانشجوی دکترا نبودین و بیشتر از اون مدتی که انتظار داشتین روی موضوعی که زیاد هم بهش علاقه نداشتین کار نکردین. اینارو با مقدار کم درآمد در اون برهه زمانی و دستاورد پایین‌تر از حد انتظارتون از اون پروژه کنار هم قرار بدین و قضاوت کنین.

خوب اگه این مطلب بخش نظرات داشت ممکن بود برین او پایین و نظرات مردم رو راجع به اینکه کارهای سخت‌تری هم وجود داره ببینین.

از همین الان می‌گم “بله” کارهای سخت‌تری هم وجود داره و بله کار کردن در آزمایشگاه زیبایی‌های خاص خودش رو هم داره. شما خودتون دست به کار می‌شین و از یک آزمایش خوب‌طراحی شده لذت می‌برین. می‌تونین سوالاتی در مورد کل جهان بپرسین و بعضا براشون جواب پیدا کنید. اما از اونجایی که عنوان این مطلب با این موارد سازگار نیست بهش نمی‌پردازیم و درک می‌کنم اگه از خوندن این نوشته پشیمون شده باشین. 🙂

برگردان و تصحیح از مقاله‌ای در مجله Science

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

آنتی‌اکسیدان‌ها درد پانکراتیت را کاهش می‌دهند

تصور کنید که درد بیش از حد شکمی دارید که اغلب هنگام خوردن یا نوشیدن بدتر می‌شود و ساعت‌ها ادامه دارد. این‌ها برخی از نشانه‌هایی است که مردم از پانکراتیت مزمن (CP) رنج می‌برند.

داروها ممکن است درد را التیام دهند اما مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و كلیوی یادآور می‌شود که درمان قطعی در موارد دردهای شدید به جز جراحی وجود ندارد. مجله رسمی موسسه انجمن گوارش آمریکا اولین بار است که مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی را در کاهش درد و کاهش سطح استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به CP موثر معرفی کرده است.

در یک آزمایش بالینی، 127 بیمار مبتلا به CP مورد بررسی قرار گرفتند. افراد گروه دارو یا آنتی‌اکسیدان دریافت کردند. در پایان شش ماه، افرادی که در گروه آنتی‌اکسیدان قرار داشتند، روزهای پر از درد ناگهانی را نسبت به گروه دارویی تجربه کردند. افراد مبتلا به پانکراتیت مزمن که آنتی‌اکسیدان‌ها را مصرف می‌کردند هم‌چنین قرص‌های دارویی کمتری دریافت کردند. علاوه بر این، 32 درصد از بیماران CP که با آنتی‌اکسیدان‌ها تیمار شدند، درد را آزاد می‌کردند اما پس از حدود سه ماه از مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها، تسکین درد شروع شد.

درد شکمی، علائم غالب در بیماران مبتلا به CP، جهت درمان بسیار دشوار است. دلیل اصلی درمان ناکارآمد پزشکی این است که مکانیزم درد در CP به خوبی درک نمی‌شود. یافته‌ها پیشرفت قابل توجهی با حضور آنتی‌اکسیدان‌ها در رابطه با تمام پارامترهای درد در این مطالعه نشان داده‌اند. دانشمندان هم‌چنین شاخص‌های استرس اکسیداتیو را اندازه‌گیری کردند و دریافتند که آن‌ها ابتدا افزایش و پس از مکمل آنتی‌اکسیدانی کاهش می‌یابند. این مساله نشان می‌دهد که درمان CP بایستی شامل آسیب رادیکال‌های آزاد شود. این امر می‌تواند در بسیاری از افراد با مصرف مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی صورت پذیرد.

پانکراس غده بزرگی است که در پشت معده قرار دارد و در کنار کیسه صفرا است. آنزیم‌ها و هورمون‌های گوارشی، از جمله انسولین و گلوکاگون تولید می‌کند که به تنظیم قند خون کمک می‌کنند. پانکراتیت اغلب به عنوان یک حمله ناگهانی آغاز می‌شود. مصرف الکل و جهش‌های ژنتیکی می‌توانند باعث ایجاد CP شوند اما گاهی علت آن مشخص نیست. CP یک بیماری التهابی پیش‌رونده است که می‌تواند منجر به زخم و از دست دادن عملکرد پانکراس شود. در نتیجه افراد مبتلا به CP می‌توانند وزن بیش از حدی از دست بدهند، اسهال مکرر را تجربه کرده و دیابت یا کمبود ویتامین داشته باشند.

 

منابع:

Bhardwaj, P., Garg, P.K., Maulik, S.K., Saraya, A., Tandon, R.K. and Acharya, S.K., 2009. A randomized controlled trial of antioxidant supplementation for pain relief in patients with chronic pancreatitis. Gastroenterology, 136(1), pp.149-159.

De las Heras, C.G., García, D.L.P.A., Fernandez, M.D. and Fernández, F.J., 2000. Use of antioxidants to treat pain in chronic pancreatitis. Revista espanola de enfermedades digestivas: organo oficial de la Sociedad Espanola de Patologia Digestiva, 92(6), pp.375-385.

Siriwardena, A.K., Mason, J.M., Sheen, A.J., Makin, A.J. and Shah, N.S., 2012. Antioxidant therapy does not reduce pain in patients with chronic pancreatitis: the ANTICIPATE study. Gastroenterology, 143(3), pp.655-663.

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

راه‌های دور نگه داشتن رادیکال‌های آزاد و اهمیت آن‌ها

فصل تعطیلات برای خانواده فرصتی پر از گردش و جمع شدن دور یك میز با غذاهای خوشمزه با ادویه‌های فصلی است. با این حال می تواند پر استرس ترین زمان سال نیز لقب گیرد چون هضم خوراكی‌هایی پر كالری برای روده استرس زا می باشد. انتخاب غذا می تواند به كاهش استرس بدن كمك كند. غذاهای سنتی مخصوص تعطیلات مملو از نمك، چربی و شكر (كربوهیدرات) می باشد كه به هنگام پر خوری در یك روز باعث افزایش ناگهانی سطح گلوكوز خون و انسولین می شوند. همچنین آنها می توانند مقدار رادیكال‌های آزاد یا مولكول‌های بدون الكترون متصل را افزایش داده و در بدن باعث آسیب سلولی جدی شوند.

چرخش الكترون

اگر ماده ای اكسید شده باشد دهنده‌ی الكترون به سایر مواد است. در عوض به ماده‌ای كاهنده می گوییم كه از سایر مواد الكترون دریافت نماید. عوامل اكسنده گیرنده‌ی الكترون نامیده می شوند چون از مواد الكترون جدا می كنند. عوامل اكسید كننده كه الكترون دریافت كرده اند، اگر الكترون‌های جفت نشده به سایر مولكول‌ها متصل نشوند تبدیل به رادیكل‌های آزاد می شوند كه رادیكال‌های آزاد با متابولیسم سلولی و حتی DNA ما تداخل پیدا می كنند.

متابولیسم مواد مغذی و تشكیل رادیكال آزاد

میتوكندری ما همانند یك كارخانه‌ی كوچك در داخل سلول‌های ما مسئول سوزاندن سوخت از غذا و تولید انرژی به واسطه‌ی روندی به نام فسفوریلاسیون اكسیداتیو است. مسیر متابولیك، زنجیره‌ای از واكنش‌های سلولی است شامل اكسایش‌ها و كاهش‌هاست كه اتم‌ها تلاش دارند یا الكترون كافی بدهند یا بگیرند تا پوسته‌ی كاملی داشته باشند. بیشتر اتم‌ها تعدادی الكترون و پروتون برای اتصال دارند ولی این باعث می شود كه قشرهای الكترون ها ناقص باقی بمانند و آن‌ها را مستعد می كند كه در داخل بدن به دنبال الكترون برای جفت شدن بگردند. به طور معمول هنگامی كه یك الكترون در اكسایش و كاهش از مولكول جدا می شود به محض جدا شدن به مولكول دیكر متصل می شود اما اگر چنین اتفاقی رخ ندهد رادیكال آزاد شكل می گیرد. در شرایط عادی پروسه‌ی اكسیداتیو، مولكول‌های شیمیایی واكنشی كه حامل اكسیژن هستند را ایجاد می كند. این امر به نوبه ی خود می تواند به تولید مولكول رادیكال‌های آزاد كه در غلظت‌های بالا ناپایدار هستند منجر بشود. تمامی رادیكال‌های آزاد بد نیستند، تشكیل رادیكال آزاد برای روند اكسید شدن مواد غذایی و تبدیل آن به انرژی شیمیایی ضروری است. تجمع رادیكال‌های آزاد خواه اتم باشند خواه یون و یا مولكول مضر هستند و می تواند عواقب شدیدی بر سلامت ما داشته باشند. این مولكول‌های ناپایدار برای ساختار و عملكرد سلول های بدن مضر بوده و در تمام بدن به دلیل توانایی آن‌ها در اكسیدكردن سلول‌ها به عنوان استرس اكسیداتیو شناخته می شوند.

رادیكال‌های آزاد به رشد، توسعه و بقای سلول‌ها در بدن آسیب وارد می كنند. ذات فعال آن‌ها این اجازه را می‌دهد كه به واكنش‌های جانبی غیر ضروری متصل شده كه باعث اختلال سلولی و در نهایت آسیب ایجاد بكنند. آن‌ها مستقیما DNA و غشاهای سلولی را مختل می كنند. این امر منجر به جهش سلولی و باعث رشد اشتباه سلول های جدید؛ كه این امر بیانگر این است كه رادیكال‌های آزاد با گسترش سرطان و همتراز آن با پیشرفت پروسه ی پیری در ارتباط هستند. رادیكال‌های آزاد در مشكلات سلامت حاصل از افزایش سن؛ سفت شدن عروق، دیابت و تشكیل چین و چروك دخالت دارند.

1-thirteenways

غذاهای مهمانی غنی از آنتی اكسیدانت

پرخوری تولید رادیكال‌های آزاد را افزایش می دهند. زمانی كه پرخوری می‌كنیم میتوكندری در طی مصرف انرژی بیشتر ازحالت نرمال اكسیژن فعال آزاد می كند كه این باعث می شود كه سطوح بالایی از رادیكال‌های آزاد تولید شود و ریسك استرس اكسیداتیو هنگام خوردن غذاهای مصرفی خاص بیشتر شود و سطح خطر آن‌ها می تواند تحت تاثیر روشی كه غذاها حاضر و یا طبخ شده اند قرار گیرد. شما می توانید در منوی روز تعطیل با برنامه ریزی و جا دادن به غذاهای سالم از رادیكال‌های آزاد دوری كنید. به یاد داشته باشید در غذاهایی كه مواد مغذی كم و یا با كمبود آنتی اكسیدانت مواجه هستند رادیكال آزاد بالایی وجود دارد.

  • از خوراكی‌های قندی یا غذاهایی كه مملو از كربوهیدرات ها و قند‌های تصویه شده اند خودداری كنید. این مواد تمایل زیادی به تولید رادیكل‌های آزاد دارند.
  • گوشت‌های فراوری شده مانند سوسیس، گوشت نمك دود و یا گوشت خشك شده خودداری كنید. این محصولات حاوی نگه دارنده بوده و منجر به تولید رادیكال آزاد می‌شوند.
  • گوشت قرمز به دلیل آهن فراوان بیشتر در معرض اكسیداسیون قرار دارد.
  • دوباره از روغن‌ها و چربی‌های آشپزشی استفاده نكنید. حرارت دهی به چربی‌ها و روغن‌ها در حین طبخ غذا آن‌ها را اكسیده كرده و رادیكال‌های آزاد تولید می‌كند كه این مواد به غذای ما نیز راه پیدا می کنند.
  • الكل و نوشیدنی‌های الكلی علاوه بر داشتن كالری بالا می توانند رادیكال‌های آزاد در بدن تولید كنند. سعی كنید نوشیدن نوشیدنی‌های الكلی را به ١-٢ بار در روز محدود كنید.
  • غذاهای غنی از آنتی اكسیدانت مصرف كنید، موادی كه از اكسیداسیون مولكول‌ها با خنثی كردن رادیكال‌های آزاد و در نتیجه از ایجاد آسیب سلولی جلوگیری می كنند.
  • آنتی اكسیدانت‌ها در گیاهان مختلفی به اشكال ویتامین های A ، C ، E و سلنیوم و غذاهای گیاهی و فنول های گیاهی یافت می شوند.
  • دنبال مواد غذایی با بتاكاروتن، لیكوپن و لوتئین از جمله كلم بروكلی، جوانه‌ی یونجه، كلم بروكسل، هویج، كلمپیچ، ذرت ، مانگو و گوجه فرنگی بگردید.
  • در دسرها به جای کیک و وپای از میوه‌ها استفاده كنید. سیب ها، طالبی، گیلاس، گریپ فروت، كیوی، پاپایا، انگورهای قرمز، تمشك، توت فرنگی به تنهایی و یا همراه سایر میوه‌ها در سالاد بسیار لذت بخش هستند.
  • آجیل‌ها و خوردنی‌های غنی از ویتامین E مانند سیب زمینی شیرین و سایر خوردنی‌ها كه در دورهمی لذت بخش هستند را چنگ بزنید.
  • متابولیت‌های گیاهان فلاونوئید نامیده می شوند كه عملكرد آنتی اكسیدانتی از خود نشان می دهند.
  • تعدادی از فلاونوئیدهای فرار غنی از آنتی اكسیدانت شامل: پیازها، بادمجان، كاهو، شلغم، كاسنی، گلابی، جعفری، مركبات، گیلاس‌ها، تمشك‌ها، آلو، بنشن، سویا، شیر، پنیر، تافو، میسو.
  • از خوردن ابر غذاها و خوردنی‌های آنتی اكسیدانت، آنهایی كه حاوی بیش از یك نوع ویتامین هستند لذت ببرید. این خوردنی‌ها شامل: آلو برقانی، آلو، كشمش، تمشك‌ها، كران بری، انجیر، پرتقال، انار، فلفل‌های شیرین و زنگوله‌ای، چغندر، كلمپیچ، اسفناج و شكلات تلخ.
  • سعی كنید گیاه درمانی كنید؛ در غذای شما ادویه‌جات نه تنها طعم بوقلمون و ژامبون را بهبود می بخشند بلكه استرس اكسیداتیو را نیز كاهش می دهند. ادویه‌جات شامل: زنجبیل، عصاره‌ی هسته‌ی انگور، ژینكو، رزماری، زردچوبه هستند.
  • برای چای خوردن زمان صرف كنید. زمانی كه شب رو به پایان است شما می توانید از نوشیدن یك فنجان چای سبز آرامبخش لذت برده و با آرامش بدانید كه پلی فنول ها در داخل بدن شما با اكسیداسیون مبارزه می كنند.

منبع:

https://goo.gl/NlgR9p

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

اسیدلیپوئیک و آنتی‌اکسیدان‌ها باعث کاهش فشار خون و کاهش خطر سکته مغزی می‌شوند

افزایش سن و در نتیجه افزایش فشار خون، افراد را در معرض خطر ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی قرار می‌دهد. تحقیقات به سرعت در حال پیشرفت است تا نشان دهد رسیدن به فشار خون طبیعی با استفاده از داروها همانند کاهش فشار خون به طور طبیعی نیست. در واقع، استفاده از داروها برای کاهش فشار خون می‌تواند به بسیاری از عوارض جانبی مانند مرگ منجر شود. خوشبختانه شما می‌توانید از گنج طبیعت یعنی آنتی‌اکسیدان‌های میوه و سبزیجات استفاده کنید و با مکمل اسیدلیپوئیک به طور چشم‌گیری خطر ابتلا به حمله قلبی و سکته را کاهش دهید.

برای اولین بار، محققان عامل اصلی فشار خون بالا و بهترین راه برای مقابله با این مشکل را در منبع آن کشف کرده‌اند. نتیجه یک مطالعه منتشر شده در مجله Nature نشان داد که یک پروتئین اصلی نظارتی که فشار خون را کنترل می‌کند، به علت سایش و پارگی طبیعی ناشی از رادیکال‌های آزاد، آسیب می‌بیند. آنژیوتانسینوژن پروتئین از طریق حمله رادیکال آزاد آسیب دیده و منجر به فشار خون بالا می‌شود.

محققان دریافتند که وضعیت آنتی‌اکسیدانی کم، نشان دهنده افزایش فشار خون است. رادیکال‌های آزاد در گردش باعث آسیب به مولکول‌های پروتئینی آنژیوتانسینوژن و کاهش تنظیم فشار خون می‌شوند. در این مطالعه مشخص شد که به سادگی افزایش میزان آنتی‌اکسیدانی برای کاهش فشار خون کافی نیست و این نشان می‌دهد که سایر عوامل کاهش دهنده مانند استرس، داشتن اضافه وزن و مقاومت به انسولین، سطح بالایی از آسیب‌های رادیکال آزاد را تولید می‌کنند. هنگامی که این عوامل مورد توجه و کنترل قرار گرفتند، افزایش مصرف آنتی‌اکسیدان‌ها از طریق مواد غذایی طبیعی و مکمل‌ها به طور موثر سطح فشار خون را کاهش داد.

سکته یکی از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در جامعه است وعمدتا به علت آسیب به شبکه عروق ظریف و حرکت لخته‌های خون از طریق بدن رخ می‌دهد. رادیکال‌های آزاد باعث ایجاد اندوتلیال عروق خونی ظریفی می‌شوند که باعث ناپایداری و التهاب شده و خطر سکته را افزایش می‌دهد. یک مطالعه منتشر شده در مجله تغذیه نشان داد افرادی که دارای بالاترین میزان آنتی‌اکسیدانی هستند 60٪ کمتر از سکته مغزی رنج می‌برند. تنها ویتامین C مقدار 40 درصد خطر را کاهش داد.

بدن انسان با سرعت متابولیک پیشرفته عمل می‌کند و میتوکندری سلولی ما مقدار زیادی از رادیکال‌های آزاد را تولید کرده که باعث آسیب در روند متابولیسم می‌شود. میتوکندری‌ها ساختارهای تولید انرژی در هر سلول هستند و به خصوص به رادیکال آزاد آسیب می‌رسانند. مطالعات نشان داد که چگونه اسیدلیپوئیک قادر است از آسیب به میتوکندری‌ها جلوگیری کند، با ارائه یک محافظ آنتی‌اکسیدانی قوی به ساختار سلولی این عمل انجام می‌گیرد. فرم R-lipoic acid موثرترین فرم اسیدلیپوئیک می‌باشد.

تولید انرژی در بدن ما تعداد زیادی رادیکال آزاد ایجاد می‌کند که علت آن عوامل پیری و مزمن شامل بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا و سکته مغزی است. علاوه بر کنترل عوامل خارجی مانند استرس، وزن و مقاومت به انسولین، افزایش سطح آنتی‌اکسیدان‌ها روند پیری و خطر بیماری را به طور چشم‌گیری کاهش می‌دهد.

 

منابع:

Sola, S., Mir, M.Q., Cheema, F.A., Khan-Merchant, N., Menon, R.G., Parthasarathy, S. and Khan, B.V., 2005. Irbesartan and lipoic acid improve endothelial function and reduce markers of inflammation in the metabolic syndrome. Circulation, 111(3), pp.343-348.

Wollin, S.D. and Jones, P.J., 2003. α-Lipoic acid and cardiovascular disease. The Journal of nutrition, 133(11), pp.3327-3330.

Dehkordi, F.R. and Kamkhah, A.F., 2008. Antihypertensive effect of Nigella sativa seed extract in patients with mild hypertension. Fundamental & clinical pharmacology, 22(4), pp.447-452.

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

شیرین‌کننده‌های طبیعی دارای آنتی‌اکسیدان، محافظ در مقابل آسیب DNA

بر طبق یک تحقیق جدید عصاره برگ گیاه Stevia دارای مقدار آنتی‌اکسیدان بالایی است که از آسیب DNA و در نتیجه سرطان جلوگیری می‌کند. این نتایج نشان می‌دهد که Stevia ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه آنتی‌اکسیدان طبیعی مفید باشد.

Stevia شیرین کننده طبیعی است که توسط FDA برای چندین دهه ممنوع شده است، اما در حال حاضر به عنوان مکمل به فروش می‌رسد و پذیرش اصلی را به عنوان یک کالای سالم، طبیعی و پرکالری دریافت کرده است. تحقیقات در زمینه Stevia منجر به استخراج دو ماده شیمیایی متفاوت (متانول و اتیل‌استات) از برگ گیاه شد. این عصاره‌ها حاوی انواع آنتی‌اکسیدان‌ها متنوع می‌باشند.

فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها مورد آزمایش قرار گرفت تا تعیین شود که چه مقدار عصاره برای حذف نیمی از رادیکال‌های آزاد از محلول مورد نیاز است. برای عصاره متانول، عصاره 47.66 میکروگرم در هر میلی‌لیتر مورد نیاز بود، در حالی که تنها 9.26 میکروگرم در هر میکرولیتر عصاره اتیل استات مورد نیاز است که در برابر رادیکال‌های هیدروکسید، مقدار اتیل‌استات مورد نیاز به 3.08 میکروگرم در هر میلی‌لیتر کاهش یافت.

محققان سپس توانایی عصاره‌ها را برای محافظت از رشته‌های DNA در برابر آسیب‌های رادیکال‌های هیدروکسید آزمایش کردند. تنها 0.1 میلی‌گرم در هر لیتر از عصاره اتیل‌استات برای مهار آسیب DNA  در نظر گرفته شد. آسیب DNA به انواع بیماری‌ها، به ویژه سرطان، مشکلات تولید مثل و نقص‌های پیشرفته مرتبط است. توقف آسیب DNA هم‌چنین یک کلید برای طول عمر بیشتر خواهد بود.

عصاره Stevia میزان ۳۰۰ برابر شیرینی بیشتری نسبت به شکر دارد و به راحتی به غذاها یا نوشیدنی‌ها افروده می‌شود که باعث جلوگیری از افزایش قابل توجهی در میزان قند خون می‌شود و برای بیماران دیابتی ایمن است.

Stevia در حال حاضر به عنوان یک شیرین‌کننده در کشورهای مختلف از جمله برزیل، کانادا، چین و ژاپن فروخته می‌شود اما هنوز در ایالات متحده و اتحادیه اروپا مورد تایید قرار نگرفته است. اگرچه Stevia برای چندین دهه بدون هیچ گونه گزارش از مشکلات بهداشتی مورد استفاده قرار گرفت، FDA  آن‌را “افزودنی مواد غذایی ناامن” در سال 1991 نامگذاری کرد و استفاده از آن‌را به عنوان مکمل‌های غذایی محدود کرد..

تعدادی از مطالعات پیشنهاد کرده‌اند که Stevia ممکن است با متابولیسم انرژی یا سیستم تولید مثل مواجه شود و بخشی از Stevia ممکن است به یک ترکیب موتاژنیک تبدیل شود. اما مطالعات دیگر موفق به اثبات پیامدهای مضر برای استفاده از Stevia نشدند و حتی پیشنهاد کردند که ممکن است مفید باشد. در سال 2006، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، پس از بررسی جامع تحقیقات اخیر در مورد stevia و ترکیبات مرتبط آن، نتیجه گرفت که Stevia به ژن‌های انسان یا حیوانات دیگر آسیب نمی‌رساند و بسیاری از اثرات سمی که در مطالعات آزمایشگاهی دیده می‌شود در سلول‌های زنده رخ نمی‌دهد.  WHO هم‌چنین اشاره کرد که Stevia برخی از اثرات مفید را برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا یا دیابت نوع 2 نشان داده است.

در نتیجه این مساله مطرح می‌شود که در مقایسه با خطرات آسپارتام، ساکارالوز، ساخارین و سایر شیرین کننده‌های شیمیایی، stevia به مراتب بهترین انتخاب است که این تحقیقات خبر خوبی برای مصرف‌کنندگان و اخبار بد برای صنعت سرطان است، زیرا Stevia جایگزین آسپارتام شده و میزان سرطان کاهش خواهد یافت.

 

منابع:

 

Lemus-Mondaca, R., Vega-Gálvez, A., Zura-Bravo, L. and Ah-Hen, K., 2012. Stevia rebaudiana Bertoni, source of a high-potency natural sweetener: A comprehensive review on the biochemical, nutritional and functional aspects. Food Chemistry, 132(3), pp.1121-1132.

Mao, Q.Q., Xian, Y.F., Ip, S.P., Tsai, S.H. and Che, C.T., 2011. Protective effects of peony glycosides against corticosterone-induced cell death in PC12 cells through antioxidant action. Journal of ethnopharmacology, 133(3), pp.1121-1125.

Aslam, K., Nawchoo, I.A. and Ganai, B.A., 2015. In Vitro Antioxidant, Antibacterial Activity and Phytochemical Studies of Primula Denticulata–An Important Medicinal Plant of Kashmir Himalaya. Int J Pharmacol Res, 5(3), pp.49-56.

Ahmad, N., Fazal, H., Abbasi, B.H. and Farooq, S., 2010. Efficient free radical scavenging activity of Ginkgo biloba, Stevia rebaudiana and Parthenium hysterophorous leaves through DPPH (2, 2-diphenyl-1-picrylhydrazyl). International journal of Phytomedicine, 2(3).

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

شیرین‌کننده‌های طبیعی دارای آنتی‌اکسیدان، محافظ در مقابل آسیب DNA

بر طبق یک تحقیق جدید عصاره برگ گیاه Stevia دارای مقدار آنتی‌اکسیدان بالایی است که از آسیب DNA و در نتیجه سرطان جلوگیری می‌کند. این نتایج نشان می‌دهد که Stevia ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه آنتی‌اکسیدان طبیعی مفید باشد.

Stevia شیرین کننده طبیعی است که توسط FDA برای چندین دهه ممنوع شده است، اما در حال حاضر به عنوان مکمل به فروش می‌رسد و پذیرش اصلی را به عنوان یک کالای سالم، طبیعی و پرکالری دریافت کرده است. تحقیقات در زمینه Stevia منجر به استخراج دو ماده شیمیایی متفاوت (متانول و اتیل‌استات) از برگ گیاه شد. این عصاره‌ها حاوی انواع آنتی‌اکسیدان‌ها متنوع می‌باشند.

فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها مورد آزمایش قرار گرفت تا تعیین شود که چه مقدار عصاره برای حذف نیمی از رادیکال‌های آزاد از محلول مورد نیاز است. برای عصاره متانول، عصاره 47.66 میکروگرم در هر میلی‌لیتر مورد نیاز بود، در حالی که تنها 9.26 میکروگرم در هر میکرولیتر عصاره اتیل استات مورد نیاز است که در برابر رادیکال‌های هیدروکسید، مقدار اتیل‌استات مورد نیاز به 3.08 میکروگرم در هر میلی‌لیتر کاهش یافت.

محققان سپس توانایی عصاره‌ها را برای محافظت از رشته‌های DNA در برابر آسیب‌های رادیکال‌های هیدروکسید آزمایش کردند. تنها 0.1 میلی‌گرم در هر لیتر از عصاره اتیل‌استات برای مهار آسیب DNA  در نظر گرفته شد. آسیب DNA به انواع بیماری‌ها، به ویژه سرطان، مشکلات تولید مثل و نقص‌های پیشرفته مرتبط است. توقف آسیب DNA هم‌چنین یک کلید برای طول عمر بیشتر خواهد بود.

عصاره Stevia میزان ۳۰۰ برابر شیرینی بیشتری نسبت به شکر دارد و به راحتی به غذاها یا نوشیدنی‌ها افروده می‌شود که باعث جلوگیری از افزایش قابل توجهی در میزان قند خون می‌شود و برای بیماران دیابتی ایمن است.

Stevia در حال حاضر به عنوان یک شیرین‌کننده در کشورهای مختلف از جمله برزیل، کانادا، چین و ژاپن فروخته می‌شود اما هنوز در ایالات متحده و اتحادیه اروپا مورد تایید قرار نگرفته است. اگرچه Stevia برای چندین دهه بدون هیچ گونه گزارش از مشکلات بهداشتی مورد استفاده قرار گرفت، FDA  آن‌را “افزودنی مواد غذایی ناامن” در سال 1991 نامگذاری کرد و استفاده از آن‌را به عنوان مکمل‌های غذایی محدود کرد..

تعدادی از مطالعات پیشنهاد کرده‌اند که Stevia ممکن است با متابولیسم انرژی یا سیستم تولید مثل مواجه شود و بخشی از Stevia ممکن است به یک ترکیب موتاژنیک تبدیل شود. اما مطالعات دیگر موفق به اثبات پیامدهای مضر برای استفاده از Stevia نشدند و حتی پیشنهاد کردند که ممکن است مفید باشد. در سال 2006، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، پس از بررسی جامع تحقیقات اخیر در مورد stevia و ترکیبات مرتبط آن، نتیجه گرفت که Stevia به ژن‌های انسان یا حیوانات دیگر آسیب نمی‌رساند و بسیاری از اثرات سمی که در مطالعات آزمایشگاهی دیده می‌شود در سلول‌های زنده رخ نمی‌دهد.  WHO هم‌چنین اشاره کرد که Stevia برخی از اثرات مفید را برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا یا دیابت نوع 2 نشان داده است.

در نتیجه این مساله مطرح می‌شود که در مقایسه با خطرات آسپارتام، ساکارالوز، ساخارین و سایر شیرین کننده‌های شیمیایی، stevia به مراتب بهترین انتخاب است که این تحقیقات خبر خوبی برای مصرف‌کنندگان و اخبار بد برای صنعت سرطان است، زیرا Stevia جایگزین آسپارتام شده و میزان سرطان کاهش خواهد یافت.

 

منابع:

 

Lemus-Mondaca, R., Vega-Gálvez, A., Zura-Bravo, L. and Ah-Hen, K., 2012. Stevia rebaudiana Bertoni, source of a high-potency natural sweetener: A comprehensive review on the biochemical, nutritional and functional aspects. Food Chemistry, 132(3), pp.1121-1132.

Mao, Q.Q., Xian, Y.F., Ip, S.P., Tsai, S.H. and Che, C.T., 2011. Protective effects of peony glycosides against corticosterone-induced cell death in PC12 cells through antioxidant action. Journal of ethnopharmacology, 133(3), pp.1121-1125.

Aslam, K., Nawchoo, I.A. and Ganai, B.A., 2015. In Vitro Antioxidant, Antibacterial Activity and Phytochemical Studies of Primula Denticulata–An Important Medicinal Plant of Kashmir Himalaya. Int J Pharmacol Res, 5(3), pp.49-56.

Ahmad, N., Fazal, H., Abbasi, B.H. and Farooq, S., 2010. Efficient free radical scavenging activity of Ginkgo biloba, Stevia rebaudiana and Parthenium hysterophorous leaves through DPPH (2, 2-diphenyl-1-picrylhydrazyl). International journal of Phytomedicine, 2(3).

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

شیرین‌کننده‌های طبیعی دارای آنتی‌اکسیدان، محافظ در مقابل آسیب DNA

بر طبق یک تحقیق جدید عصاره برگ گیاه Stevia دارای مقدار آنتی‌اکسیدان بالایی است که از آسیب DNA و در نتیجه سرطان جلوگیری می‌کند. این نتایج نشان می‌دهد که Stevia ممکن است به عنوان یک منبع بالقوه آنتی‌اکسیدان طبیعی مفید باشد.

Stevia شیرین کننده طبیعی است که توسط FDA برای چندین دهه ممنوع شده است، اما در حال حاضر به عنوان مکمل به فروش می‌رسد و پذیرش اصلی را به عنوان یک کالای سالم، طبیعی و پرکالری دریافت کرده است. تحقیقات در زمینه Stevia منجر به استخراج دو ماده شیمیایی متفاوت (متانول و اتیل‌استات) از برگ گیاه شد. این عصاره‌ها حاوی انواع آنتی‌اکسیدان‌ها متنوع می‌باشند.

فعالیت آنتی‌اکسیدانی عصاره‌ها مورد آزمایش قرار گرفت تا تعیین شود که چه مقدار عصاره برای حذف نیمی از رادیکال‌های آزاد از محلول مورد نیاز است. برای عصاره متانول، عصاره 47.66 میکروگرم در هر میلی‌لیتر مورد نیاز بود، در حالی که تنها 9.26 میکروگرم در هر میکرولیتر عصاره اتیل استات مورد نیاز است که در برابر رادیکال‌های هیدروکسید، مقدار اتیل‌استات مورد نیاز به 3.08 میکروگرم در هر میلی‌لیتر کاهش یافت.

محققان سپس توانایی عصاره‌ها را برای محافظت از رشته‌های DNA در برابر آسیب‌های رادیکال‌های هیدروکسید آزمایش کردند. تنها 0.1 میلی‌گرم در هر لیتر از عصاره اتیل‌استات برای مهار آسیب DNA  در نظر گرفته شد. آسیب DNA به انواع بیماری‌ها، به ویژه سرطان، مشکلات تولید مثل و نقص‌های پیشرفته مرتبط است. توقف آسیب DNA هم‌چنین یک کلید برای طول عمر بیشتر خواهد بود.

عصاره Stevia میزان ۳۰۰ برابر شیرینی بیشتری نسبت به شکر دارد و به راحتی به غذاها یا نوشیدنی‌ها افروده می‌شود که باعث جلوگیری از افزایش قابل توجهی در میزان قند خون می‌شود و برای بیماران دیابتی ایمن است.

Stevia در حال حاضر به عنوان یک شیرین‌کننده در کشورهای مختلف از جمله برزیل، کانادا، چین و ژاپن فروخته می‌شود اما هنوز در ایالات متحده و اتحادیه اروپا مورد تایید قرار نگرفته است. اگرچه Stevia برای چندین دهه بدون هیچ گونه گزارش از مشکلات بهداشتی مورد استفاده قرار گرفت، FDA  آن‌را “افزودنی مواد غذایی ناامن” در سال 1991 نامگذاری کرد و استفاده از آن‌را به عنوان مکمل‌های غذایی محدود کرد..

تعدادی از مطالعات پیشنهاد کرده‌اند که Stevia ممکن است با متابولیسم انرژی یا سیستم تولید مثل مواجه شود و بخشی از Stevia ممکن است به یک ترکیب موتاژنیک تبدیل شود. اما مطالعات دیگر موفق به اثبات پیامدهای مضر برای استفاده از Stevia نشدند و حتی پیشنهاد کردند که ممکن است مفید باشد. در سال 2006، سازمان بهداشت جهانی (WHO)، پس از بررسی جامع تحقیقات اخیر در مورد stevia و ترکیبات مرتبط آن، نتیجه گرفت که Stevia به ژن‌های انسان یا حیوانات دیگر آسیب نمی‌رساند و بسیاری از اثرات سمی که در مطالعات آزمایشگاهی دیده می‌شود در سلول‌های زنده رخ نمی‌دهد.  WHO هم‌چنین اشاره کرد که Stevia برخی از اثرات مفید را برای بیماران مبتلا به فشار خون بالا یا دیابت نوع 2 نشان داده است.

در نتیجه این مساله مطرح می‌شود که در مقایسه با خطرات آسپارتام، ساکارالوز، ساخارین و سایر شیرین کننده‌های شیمیایی، stevia به مراتب بهترین انتخاب است که این تحقیقات خبر خوبی برای مصرف‌کنندگان و اخبار بد برای صنعت سرطان است، زیرا Stevia جایگزین آسپارتام شده و میزان سرطان کاهش خواهد یافت.

 

منابع:

 

Lemus-Mondaca, R., Vega-Gálvez, A., Zura-Bravo, L. and Ah-Hen, K., 2012. Stevia rebaudiana Bertoni, source of a high-potency natural sweetener: A comprehensive review on the biochemical, nutritional and functional aspects. Food Chemistry, 132(3), pp.1121-1132.

Mao, Q.Q., Xian, Y.F., Ip, S.P., Tsai, S.H. and Che, C.T., 2011. Protective effects of peony glycosides against corticosterone-induced cell death in PC12 cells through antioxidant action. Journal of ethnopharmacology, 133(3), pp.1121-1125.

Aslam, K., Nawchoo, I.A. and Ganai, B.A., 2015. In Vitro Antioxidant, Antibacterial Activity and Phytochemical Studies of Primula Denticulata–An Important Medicinal Plant of Kashmir Himalaya. Int J Pharmacol Res, 5(3), pp.49-56.

Ahmad, N., Fazal, H., Abbasi, B.H. and Farooq, S., 2010. Efficient free radical scavenging activity of Ginkgo biloba, Stevia rebaudiana and Parthenium hysterophorous leaves through DPPH (2, 2-diphenyl-1-picrylhydrazyl). International journal of Phytomedicine, 2(3).

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

خوردن استرس ایجاد می‌کند اما آنتی اکسیدانت‌ها شاید راه چاره باشند

اين مهم نيست كه خوردن غذا چه لذتی دارد، خوردن باعث چيزی می‌شود به نام استرس اكسيداتيو. زمانی كه ما غذا را هضم می‌كنيم معمولا مولكول‌های مضری به نام راديكال‌های آزاد ايجاد می‌كنيم. ولی تركيبات مفيدی در ميوه‌ها و سبزيجات می‌توانند با خنثی كردن راديكال‌های آزاد (به ما) كمك كنند. طبق گفته‌های شيميدان سرويس تحقيقات كشاورزی (رونالد پراير) دليل خوبيست كه حداقل در هر وعده‌ی غذايی غذاهای غنی از آنتی اكسيدانت را ميل كنيم. به منظور يادگيری بيشتر در مورد تاثيرات آنتی اكسيدانت‌ها بعد از صرف غذا، پراير و همكاران تحقيقاتی وی مطالعات خود را در ٤ تحقيق بالينی بر روی داوطلبان زن سالم آغاز كردند.

دانشمندان دريافتند كه ظرفيت آنتی اكسيدانتی داوطلبان، نمونه های پلاسمای خون بعد از خوردن وعده‌های غذايی آزمايشی فاقد آنتی اكسيدانت كاهش پيدا كرد. همچنين دانشمندان دريافتند كه در دو ساعت اوليه‌ی بعد از خوردن همان غذای آزمايشی با انگور، انگور مانع كاهش ظرفيت آنتی اكسيدانتی پلاسما گرديد. پراير بيان كرد كه حذف غذاهای غنی از آنتی اكسيدانت‌ها از وعده‌های غذایی می تواند منجر به آسيب سلولی در اثر راديكال‌های آزاد شود. تصور بر اين است كه چنين آسيب‌هايی ريسك تصلب شرايين، سرطان و ساير بيماری‌ها را افزايش می‌دهد.

اين آزمايشات بخشی از يك پروژه‌ی عظيم مطالعاتی بودند كه توانايی بدن انسان در استفاده از آنتی اكسيدانت‌های گيلاس سياه، آلو خشك، آب آلو خشك، كيوی، انگور قرمز٬ توت فرنگی و زغال اخته‌ی وحشی را مقايسه می‌كردند. دانشمندان روش پيشرفته‌ی ARS به نام ORAC ( ظرفيت جذب راديكال‌های اكسيژن) را برای اندازه‌گيری ظرفيت آنتی اكسيدانتی ميوه‌ها استفاده كردند.

منبع:

US Department of Agriculture. (2008, March 24). Eating Causes Stress, But Antioxidants Can Help. ScienceDaily. Retrieved January 11, 2017 from www.sciencedaily.com/releases/2008/03/080321123343.htm

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

تغییری که باعث تهاجمی شدن سلول های سرطان سینه می شود

  محققان به تازگی مقادیر زیادی از منگنز سوپر اکسید دیسموتاز  (MnSOD) را کشف کرده اند که به عنوان یک آنزیم دخیل در افزایش و رهاسازی رداکس (Redox) در محیط داخل سلولی ایفای نقش می کند و به نوبه خود منجر به تهاجمی شدن سلول های سرطان سینه بخصوص درجه 3 آن می شود. این سلول ها قادرند سایر بافت ها را مورد حمله قرار داده و آنرا بعنوان کانون ثانویه تومور سرطانی نمایند.

در مطالعه اخیر با توجه به اینکه طی سال های گذشته پژوهشگران برای روشن ساختن نقش متابولیسم اکسیداتیو و تاثیر آن در مقاومت سلول های سرطانی به داروهای ضد سرطان تحقیق می کنند، نقش (MnSOD) در سرطان پر رنگتر از پیش بوده و توجه محققان را به خود جلب نموده است.

بیان ژن (MnSOD) در مراحل آغازین توسعه سرطان کاهش می یابد، اما با گذشت زمان و توسعه سرطان میزان بیان و تولید این پروتئین بیشتر شده و در سرطان سینه درجه 3 به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. به عبارت دیگر محققان ثابت کردند، سلول های توموری با قدرت نفوذ و تهاجم کمتر زمانیکه سطوح بالاتری از پروتئین (MnSOD) را دارا باشند الگوی رفتاری آنها به زودی تغییر یافته و رفتار تهاجمی و مهاجرتی از خود نشان خواهند داد. همچنین میزان (MnSOD) در سلول های توموری نشان داد، اغلب گونه های فعال اکسیژن می توانند در ساکن بودن آن سلول ها در کانون اولیه خود و یا تغییر فاز آنها به فاز تهاجمی و مهاجرت به قسمتهای پشتی بدن نقش آفرینی کنند.

سرطان سینه درجه 3 زیرگروه سرطان سینه غیر وابسته به استروژن است. در بین تمامی زنان مبتلا به سرطان سینه ساکن سنگاپور و سایر نقاط دنیا 13 درصد از آنان مبتلا به سرطان سینه درجه 3 می باشند. با توجه به اینکه تشخیص و درمان سرطان سینه وابسته به استروژن با پیشرفت های چشمگیری همراه بوده است لیکن تشخیص و طی مراحل درمانی سرطان سینه غیر وابسته به استروژن، به دلیل کمبود رهیافت های درمانی و مبتلایان به این بیماری  پیشرفت شایانی نداشته است.

به گفته سرپرست تیم محققان مطالعه اخیر مکانیسم جدیدی را برای هدف قرار دادن نقطه ضعف این نوع سرطان جهت تحت تاثیر قرار دادن و درمان حالت تهاجمی آن در نظر دارد. به عنوان قسمتی از مطالعه ای که قبلا توسط محققان گزارش شده بود، استراتژی جدیدی برای هدف قرار دادن (MnSOD) افزایش یافته، مد نظر قرار گرفت و در این راستا از داروهای مورد تایید FDA مانند Docetaxel  و Deoxirubicin استفاده شد که موجب حساس شدن سلول های سرطان های بدخیم در برابر روش های درمانی می شود.

تغییر به سوی تهاجمی شدن

 در مقایسه با سلول های طبیعی سلول های سرطانی به میزان بیشتری رادیکال های آزاد تولید می کنند که به خودی خود منجر به مصرف ذخایر آنتی اکسیدانتی بدن به عنوان اولین خط دفاعی در مقابل رادیکال های آزاد خواهد شد.  (MnSOD) به عنوان یک پروتئین با نقش آنتی اکسیدانتی بطور ویژه مورد نیاز سلول های سرطانی است چرا که این سلول ها بایستی بتوانند در مقابله با استرس اکسیداتیو بر آن فائق آمده و ادامه حیات خود را تضمین کنند. پژوهشگران بر این باورند سطوح بسیار بالای (MnSOD) در سرطان های در حال پیشرفت نوید بخش تغییرات مولکولی سلول های سرطانی برای تغییر فاز از حالت ساکن به حالت تهاجمی بوده و قابلیت نفوذ در بافت های اطراف را خواهد داشت. تاکید محققان بر این است هدف قرار دادن (MnSOD) می تواند رهیافت درمانی جدید سرطان های بدخیم (فاز تهاجمی) و همینطور سرطان سینه باشد.

خبرهای خوب برای درمان سرطان سینه

ترویج سرطان سینه بین زنان مبتلا به سرطان در دنیا 30% از جمعیت را به خود اختصاص می دهد، در سنگاپور نیز رتبه اول سرطان در میان زنان مختص به سرطان سینه می باشد.

از آنجائیکه سرطان سینه در زنان انواع و زیرگروه های متنوعی داشته و تحت تاثیر عوامل ذاتی و ژنتیکی نیز قرار می گیرد، برای درمان هریک از انواع آن بایستی استراتژی خاصی را مد نظر قرار داد. با توجه به عدم شناسایی مولکول های هدف در مبتلایان سرطان سینه درجه 3، درمان این نوع سرطان بر پایه شیمی درمانی می باشد که از روش های درمانی اختصصاصی نبوده و دارای عوارض جانبی بیشماری می باشد. لذا محققان به این نتیجه رسیده اند که با سرکوب بیان ژن (MnSOD) و فعالیت آن می توان از توانایی تهاجم سلول های توموری کاسته و آنها را نسبت به شیمی درمانی و سایر روش های درمانی بسیار حساس نمود. در این راستا پژوهشگران بدنبال روشی هستند که بر مبنای آن بتوانند  (MnSOD) را در سلول های سرطانی مورد هدف قرار داده و موجب توقف روند تهاجم سلول های سرطانی و رشد سرطان های بدخیم شوند.

منبع:

Ser Yue Loo et al, Manganese Superoxide Dismutase Expression Regulates the Switch Between an Epithelial and a Mesenchymal-Like Phenotype in Breast Carcinoma, Antioxidants & Redox Signaling (2016). DOI: 10.1089/ars.2015.6524

نوشته شده در از — دیدگاه‌تان را بنویسید

عملکرد اسید آمینه سطح آنتی اکسیدانتی را افزایش می‌دهد

یک تیم تحقیقاتی در ژاپن برای اولین بار در دنیا پی بردند که ۲-آمینوبوتیریک اسید (2-AB) در متابولیسم آنتی‌اکسیدانتی تحت عنوان گلوتاتیون دخیل بوده و مصرف آن می‌تواند سطح این آنتی‌اکسیدانت را افزایش دهد.

گلوتاتیون، آنتی‌اکسیدانتی با اثرات آنتی‌دوتی است که نقش بسیار مهمی در حفظ سلامت دارد. نتایج این مطالعه می‌تواند در توسعه راه‌های جدید برای پیش‌گیری، تشخیص و حتی درمان برخی از بیماری‌های مرتبط با استرس اکسیداتیو موثر باشد. این بیماری‌ها طیف وسیعی از آلزایمر گرفته تا پیری و سرطان را شامل می‌شوند. همچنین بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی از جمله آرترواسکلروز و آسیب‌های ناشی از دارو و سموم را نیز شامل می‌شوند.

گلوتاتیون اصلی‌ترین آنتی‌اکسیدانت سلول‌های بدن است و نقش سم‌زدایی مواد بیگانه را دارد. پایش متابولیسم گلوتاتیون از آنجایی که با مواجهه با استرس اکسیداتیو این ماده مورد مصرف قرار می‌گیرد، می‌تواند در تشخیص بیماری‌ها موثر باشد. با این وجود سطوح غلظت گلوتاتیون در خون ۱۰۰-۱۰۰۰ برابر کمتر از مقادیر آن در سلول است. از این جهت استفاده از آن به عنوان یک شاخص، دشواری‌های خاص خود را دارد. همچنین بدن ما برای مواقع ضروری ذخیره گلوتاتیونی دارد و کاهش سلولی آن بصورت کاهش قابل اندازه‌گیری در خون نمود نمی‌یابد. از این جهت امکان پایش این ماده تنها با سنجش مقادیر آن در خون مقدور نیست.

ماده‌ای به نام ۲-آمینوبوتیریک اسید به عنوان بخش اصلی اوفتالمیک اسید شناخته می‌شود که همزمان با سنتز گلوتاتیون تولید می‌شود. تاکنون اثرات فیزیولوژیک و متابولیسم 2-AB ناشناخته بود. این گروه تحقیقاتی کار خود را با آنالیز متابولیت‌های موجود در خون بیماران مبتلا به عارضه دیواره دهلیز Atrial Septal Defect توسط تکنیک کروماتوگرافی گازی پرداختند. نتایج نشان داد که سطوح 2-AB در این بیماران بالاتر از افراد عادی است و این سطوح پس از برطرف شدن عارضه کاهش یافت. این گروه برای اولین بار دریافتند که 2-AB یک محصول فرعی سیستئین، از آمینواسیدهای سازنده گلوتاتیون است (شکل ۱) همچنین مشخص شد که فعال شدن مسیر سنتز گلوتاتیون در شرایط استرس اکسیداتیو باعث تجمع AB-2 می‌شود. از آنجایی که مقادیر خونی 2-AB نشانگر متابولیسم گلوتاتیون در بدن است، بنابراین این ماده بصورت بالقوه می‌تواند به‌عنوان بیومارکری برای تشخیص زودهنگام استرس اکسیدایتو مطرح گردد.

newlyreveale-min

به طرز جالبی این گروه تحقیقاتی دریافتند که 2-AB باعث تحریک سنتز گلوتاتیون می‌شود. داروی ضد سرطان دوکسوروبیسین Doxorubicin با واسطه اثرات سوء خود استرس اکسیداتیوی ایجاد می‌کند که صدمه قلبی ایجاد می‌کند. این گروه مشخص کردند که در صورت مصرف دهانی 2-AB، این ماده باعث افزایش غلظت گلوتاتیون در جریان خون و قلب شده و باعث تخفیف صدمات ایجاد شده با دوکسوروبیسین می‌شود (شکل۲)

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد علاوه بر اینکه 2-AB یک بیومارکر است، بصورت یک آنتی‌اکسیدانت نیز عمل می‌کند. 2-AB یک آمینواسید طبیعی است که در بسیاری از موادغذایی یافت می‌شود. تحقیقات بعدی می‌تواند موادغذایی با مقادیر بالای 2-AB و مقادیر پیشنهادی دریافت آن‌ را مشخص سازد. همچنین می‌تواند در مورد مصرف آن به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدانت برای ارگان‌های مختلف و داروهای مختلف راهگشا باشد.

 

منابع:

Yasuhiro Irino et al. 2-Aminobutyric acid modulates glutathione homeostasis in the myocardium, Scientific Reports (2016). DOI: 10.1038/srep36749